GÖLBAŞI'NA VARDIM,
GÖLBAŞI VAR MIYDI?
Cuma günü ilk kez Malatya şehir içini gezip öğleden sonra da yola çıkarak memleketim olan Gölbaşı'na geldim. Sosyal medyada gördüğüm resimlerden ve videolardan dolayı karşılacağım manzarayı bildiğimi zannediyordum ama sosyal medyadaki resim ve videoların, yaşanan yıkımı anlatma konusunda ne kadar yetersiz kaldığını bizzat gördüm ve bedenen olmasa da ruhen, yıkılan enkazların altında kaldığımı hissettim.
Ne çarşı kalmıştı ne mahalle. Enkazla dolduğundan birçok cadde trafiğe kapanmış, yollar dilim dilim, 15 Temmuz Demokrasi Meydanı'nın etrafındaki binalar yerle bir olmuş, öğrencilik yıllarımızda şehrin tek ortaokulu olan şimdiki adıyla Mikdat Sümer Ortaokulunun giriş kapısının önündeki yol bir metreye yakın çökmüştü. Çarşıdaki bütün iş yerleri ve mahalle aralarındaki evler, zeminden bir metre kadar aşağıya inmiş, bazı binaların zemin katları yer altına gömüldüğünden görünmez duruma gelmiş ve birinci katlar zemin kat haline dönüşmüştü. Kendimi, çocukluğumun geçtiği sokaklarda değil de bir korku filmi platosunda hissettim.
İki gecedir diğer insanlar gibi ben de çadırda yatıyorum. Bu gece de yine çadırda yatacağım. Mühim olan çadırda yatmak değil ama çadırda yatma süresinin ve yarın neler olacağını bilmemenin belirsizliği insanların canını sıkıyor. Evi yıkılanların gözlerindeki ışık sönmüş, çaresizce ve boş gözlerle etrafa bakıp duruyorlar. Şehrin yeniden ayağa kalkması için en iyimser tahminle 20 yıla ihtiyaç var. İnsanların psikolojik olarak ayağa kalkması da şehrin ayağa kalkma süresine bağlı gibi görünüyor.
Birkaç haftadır şehrin yerinin değiştirilmesi ve Yukarı Çöplü Köyü civarına taşınması konuşuluyor. İnsanlar bu konuda da çaresiz ve korku içinde. Özellikle şehrin kuzey tarafında bağı veya fıstık bahçeleri olanların, bahsedilen yere taşınma korkusuyla uykuları kaçmış vaziyette. Bilhassa depremden en az etkilenen Kurugeçit Mahallesi sakinleri, evlerini bırakıp yeni bir yere taşınma konusuna hiç sıcak bakmıyor. Yıllardır bilim insanlarının söylediği "Deprem öldürmez, yapı öldürür" sözü unutulmuş, birileri şehri apar topar bir yerlere taşıma telaşına düşmüş. Bu konuda ortak akıl ile hareket edilmesi elzem iken, "Ben yaptım, oldu" anlayışının hakimiyet sağlamaya çalıştığına şahitlik etmek, insanların depremde yaşadığı korku ve yıkıma yenilerini ekleyecek gibi görünüyor.
Pazartesi sabahı kısmet olursa, hafızamda; geçmişte yaşadığım güzel anılar, kulaklarımda; duyduğum çaresizlik sözleri ve gözbebeklerime yerleşen virane bir şehir siluetiyle doğduğum bu ilçeden bir başka virane şehir, doyduğum il olan Malatya'ya döneceğim.
Çaresizliklerimizin kısa zamanda çare bulması, vefat edenlerimizin hatıralarının yaşatılması ve hiç olmazsa depremden etkilenen 11 şehir ve ilçeleri ayağa kalkıncaya kadar gündemin başka şeylerle meşgul edilmemesi en büyük dileğimiz olacaktır.
Allah sadece bize ve ülkemize değil, dünyadaki hiçbir insana ve ülkeye benzeri bir şey yaşatmasın ve hepimizi bu tür afetlerden korusun...
Not: Fotoğraflar, Gölbaşı'ndaki şehir içi içme suyu şebekesindeki bir boruya aittir. Depremin boyutunu anlamak için bir borunun sanki iki ayrı boruymuş gibi kendi içinde nasıl katlandığına dikkat etmek yeterli olacaktır...
12.03.2023 - Gölbaşı
Mustafa Erkenekli
